Culemborg

Het aantal mensen voor wie het nodig is om een bijstandsuitkering aan te vragen is het afgelopen jaar niet afgenomen. Er wordt ook meer door inwoners een beroep gedaan op bijzondere bijstand, schuldhulpverlening en andere minimaregelingen. Ook zijn er meer mensen die zijn aangewezen op voedselhulp bij de voedselbank en de voedselgroep. Het college had dit blijkbaar niet zien aankomen. Het gevolg is dat de gemeente verplicht is om tonnen meer dan begroot aan bijstandsuitkeringen en minimaregelingen uit te keren. Het college wil volgend jaar dit soort overschrijdingen voorkomen en terugdringen. Dat gebeurd dus niet door er op basis van de feiten van uit te gaan dat er in 2016 meer geld en ondersteuning nodig zal zijn. In tegendeel: in plaats daarvan wil men minder geld uitgeven door te ontmoedigen dat mensen een uitkering aanvragen. Men wil ook gaan stimuleren om mensen zo ver te krijgen dat zij aankloppen bij ''familie of vrienden''.

De SP vindt dit te gek voor woorden. Bijstand en minimaregelingen behoren er voor iedereen te zijn, die zonder dat het zijn/haar schuld is geen of te weinig inkomen heeft. Schuld saneren is zowel in het belang van diegene die schulden heeft als voor diegene die nog geld moet krijgen. Dan hoor je niet als gemeente te zeggen: "Sorry maar het geld dat wij begroot hebben voor dat doel is op". De gemeente zou in plaats hiervan de regelingen, die er immers niet voor niets zijn, zo goed mogelijk onder de aandacht moeten brengen. Er zijn nog steeds te veel oudere inwoners of inwoners met een taalachterstand, die de vaak ingewikkelde aanvraag niet kunnen indienen voor geld waar ze wel recht op hebben.

Proberen te bezuinigen op minimabeleid en bijstand is niet alleen weinig sociaal, het is ook onverstandig. Als gemeente en gemeenschap blijf je immers verantwoordelijk voor al je inwoners. Mensen zonder voldoende inkomen hebben een ontwrichtende uitwerking op de hele (Culemborgse) samenleving. Zij krijgen sneller schulden die ze echt niet terug kunnen betalen. Als je te weinig inkomen hebt betekend dat ook dat je maatschappelijk geïsoleerd raakt. Dat kan leiden tot meer eenzaamheid, wanhoop en kan tot gevolg hebben dat je sociaal of qua gezondheid gaat afglijden. Dan is de spiraal naar beneden compleet, want je mogelijkheden om deel te nemen aan onze samenleving nemen vrijwel onherstelbaar af. Daardoor nemen ook de kansen om werk te vinden en uit de bijstand te komen af. 

Dat kwam ook ter sprake op de ledenavond die de SP eind oktober over dit onderwerp hield. Sylvia Mooren en Wim Althuis vertelden de aanwezige SP-ers over hoe de minimaregelingen door het kabinetsbeleid dit jaar nog verder versoberd zijn. De conclusie van de avond: We kunnen als afdeling of gemeente helaas niet (volledig) repareren wat door het rijksbeleid wordt afgebroken. Het is echter juist nu wel zaak om eerder méér dan minder geld uit te geven aan goede minimaregelingen, schuldhulpverlening en begeleiding van werkzoekenden. Juist nu is het belangrijk om je medemensen niet in de kou te laten staan of tegen hen te zeggen zoek het zelf maar uit. 

Thijs Heemskerk, fractievoorzitter SP Culemborg